OURENSANIÑO DE MEU

Dinte misturado e de mala lingua.

De fronteira, de liña aberta, de mestizo pasado.

Dinte precario e non ben falado.

De barallete, de punto de fuga, case medio errado.

Pero... ¿sabes qué ourensaniño meu?

Saboréote familiar e non alleo.

Síntome reflexado na tua maneira de brotar.

Navego nas túas peculiaridades mal olladas.

Latexo coas particularidades de lembralo pasado.

Atopo acougo na túa maneira de nome/arme.

"Mau", "vrau", "huxe", "mae"... 

Irmau de seseo e gheada.

Verbas do común proscrito e da media fala.

Ditos das sen rostro faladeiro.

Maxinar e nomear sen susurrarte.

Fenómeno das que non escriben e falan atinando a darche.  

Moralexas dos da roda de afiar lonxana.

Retumbo nas comarcas do barallete.

Protagonista de paragüeiros itinerantes.

Braceiros na Castela, dalles por falarte.

Mistura sen esencias por eí endiante.

Cristalizas en verbas que os deixan inquedantes.

Brotas lixeira entre tódolos nodos e márxenes.

Cheiras a rego aberto, millo bullado e pataca vella.

Saltas ao papel e im/poste enxebre.

Ourensaniño de meu.

¿Bruto linguaxe mal sonante?

¿Dialectiño mal escrito sen conciencia que non toma parte?

¿Sodes verbas dignas de habitar o papel do amante?

*Ángel Amaro