MATRIA

Castrexa, celta, sueva. Tí eres.

Anterga, mística, inabarcable. De milenarios saberes.

Recuncho de mares e rías, regatos e regateiras.

Centos de serras, macizos e carballeiras.

O País dos Mil Ríos régante e cotío.

Termas, pozas, auga tornada e afluentes.

Cultura celta de regadío.

Pagana aldraxada.

Irredenta contra a colonización.

Centos de veces te deron morta,

outras tantas de volta.

As meigas ti viches arder a feito.

Druidesas e curandeiras, roubo de alentos.

Padeciches o cristianismo salvaxe, o sanguiñento.

¿cantas queimadas caeron no vacío do tempo?

¿cantas bravas heroínas viches arder a feito?

Sabedoras de coidados, coñecedoras de lendas.

Labregas, obreiras e mariñeiras.

Tecedoras do espazo e do tempo.

Maus delicadas que entrelazaron e artellaron sentimento.

Habitastes nos montes, lexos das eiras.

Fixéstesvos fortes nos ríos e mares,

sempre nas súas beiras, emancipados fogares.

Sabedoras de maxia, mitos e praceres.

Cómplices do tempo, aliberadas sempre.

Intérpretes dos códices, conxuros e aquelarres enxebres.

Fortes nas covas.

Sabedoras de herbas, brevaxes e vasoiras.

Relacionadas con centos de máxicos seres.

Presente estás na bravura da vella e da meniña, 

na faciana mártir da memoria que nos indica.

Maniféstaste sempre na valentía e carácter da lexanía,

as galegas errantes honran a túa memoria viva.

*Ángel Amaro